Uwierzyć, to znaczy „powierzyć” ludzkie „ja” [...]

Komuś, kto odsłania Siebie jako Początek i Kres [...]

a równocześnie jako absolutna Osoba [...] albo lepiej: Osobowy Absolut.

Powierzenie się Bogu w wierze sięga niejako do najgłębszego wnętrza ludzkiego bytowania,

do samego jądra osobowego bytu. [Jest] zaangażowaniem się najbardziej podstawowym. [...].

To coś więcej niż czysto intelektualny „teizm”,

a także — pod innym względem — coś więcej i jakoś pełniej

niż samo tylko „przyjęcie za prawdę tego, co Bóg objawił” .

                                                        / Bł Jan Paweł II /