Parafia Wiszniów

Sakrament małżeństwa łączy mężczyznę i niewiastę w nierozerwalnym związku i udziela im łask potrzebnych do wypełniania obowiązków małżeńskich i rodzicielskich.

Małżeństwo ustanowił Bóg w raju, gdy rzekł do pierwszych rodziców: „Rośnijcie i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię” (Rodz 1, 28). Chrystus Pan podniósł małżeństwo do godności sakramentu. Wynika to ze słów św. Pawła, który pisze: „tajemnica to wielka jest, a ja mówię w Chrystusie i Kościele” (Ef 5, 32)

Istota sakramentu małżeństwa jest umowa małżonków, jaką zawierają nowożeńcy wobec kapłana i dwóch świadków i wyrażają słowami: „Ja biorę Cebie za żonę/męża”. Szafarzami sakramentu są więc sami małżonkowie, oni bowiem umowę małżeńską zawierają. Do ważności sakramentu Małżeństwa jest konieczna obecność kapłana i dwóch świadków.

Przymioty Sakramentu Małżeństwa: są dwa przymioty sakramenty małżeństwa: jedność i nierozerwalność. 

Jedność sakramentu Małżeństwa oznacza, że związek ten może być zawarty tylko między jednym mężczyzną i jedna niewiastą (wyklucza więc poligamię-posiadanie więcej niż jedną żonę, poliandrię-posiadani więcej niż jednego męża). Jedność małżeństwa jest dogmatem wiary. Chrystus bowiem mówi, że tak jak w raju istniało Małżeństwo jednego z jedną, tak ma być i w Kościele katolickim (Mt 19,4-6)

Istotne cele Małżeństwa-zrodzenie i wychowanie potomstwa, miłość i wzajemna pomoc małżonków mogą być osiągnięte w pełni jedynie przy zachowaniu jedności Małżeństwa.

Łaski:

Małżeństwo pomnaża łaskę uświęcającą. Daję specjalne łaski uczynkowe, potrzebne do świętego i gorliwego spełniania obowiązków małżeńskich i rodzicielskich.

Przysięga Małżeńska:

Po homilii następuje obrzęd zawarcia małżeństwa. Wszyscy wstają, a narzeczem zbliżają się do ołtarza i stają przed kapłanem, który zwracając się do nich po imieniu zadaje im następujące pytania:

(Imię i imię)

Czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?

Narzeczeni: Chcemy

Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli, aż do końca życia?

Narzeczeni: Chcemy

Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy?

Narzeczeni Chcemy

W chwili zawierania małżeństwa narzeczeni zwracają się do siebie i podają sobie prawe dłonie, a kapłan wiąże je końcem stuły.

Przysięga małżeńska:

JA (tu swoje imię), BIORĘ CIEBIE (tu imię narzeczonej/ego) ZA ŻONĘ/MĘŻA I ŚLUBUJĘ CI MIŁOŚĆ, WIERNOŚĆ I UCZCIWOŚĆ MAŁŻEŃSKĄ ORAZ ŻE CIĘ NIE OPUSZCZĘ AŻ DO ŚMIERCI. TAK MI DOPOMÓŻ PANIE BOŻE WSZECHMOGĄCY W TRÓJCY JEDYNY          I WSZYSCY ŚWIĘCI

Uroczyste potwierdzenie kapłana:

„Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela. Małżeństwo przez Was zawarte, ja powagą Kościoła katolickiego potwierdzam i błogosławię w Imię Ojca i Syna i Ducha Św. Amen”

Po zawarciu małżeństwa kapłan błogosławi obrączki. Mąż nakłada na serdeczny palec żony obrączkę przeznaczoną dla niej i zwracając się do niej po imieniu mówi:

mężu/żono przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Przysięga małżeńska tworzy obraz duchowości małżeńskiej. Jest to wizja pociągająca i piękna, choć wymagająca. Ukazuje miłość taką, za jaką tęskni ludzkie serce.

Znaczenie przysięgi małżeńskiej

Na treść ceremonii zaślubin składa się przysięga małżeńska i poprzedzający ją dialog z narzeczonymi. Kapłan w imieniu Kościoła zadaje trzy pytania, które można określić „pytaniami o miłość”.

Czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?

Zwrot ten dotyczy decyzji o zawarciu małżeństwa. Po pierwsze, czy została podjęta dobrowolnie, to znaczy „z dobrej woli”, a nie pod wpływem niewłaściwych intencji lub ubocznych zamiarów, które do małżeństwa mogą popychać. Po drugie, czy decyzja ta jest wolna od przymusu wewnętrznego, czy zewnętrznego. Sytuację przymusu mogą stwarzać różne okoliczności, np. presja rodziców lub środowiska w sytuacji poczęcia dziecka. Po trzecie – chodzi w nim o upewnienie, czy narzeczeni są świadomi, czym jest związek, który zamierzają zawrzeć. Związek małżeński w rozumieniu chrześcijańskim jest wspólnotą pod każdym względem: uczuciowym, erotycznym, ekonomicznym, społecznym. Jest to związek tworzący przestrzeń współzależności, wzajemnego oddania. Od momentu przyrzeczenia już nie tylko ty sam, ty sama będziesz o sobie decydować.

Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli, aż do końca życia? Drugie pytanie ma na celu uświadomić narzeczonym, że w życiu mogą ich spotykać różne okoliczności i sytuacje. Słowa „w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli” skłaniają do refleksji: czy z osobą, którą wybraliście chcecie przechodzić przez radosne i trudne chwile? A jeśli „zła dola” oznaczać będzie, że to ta ukochana będzie dla ciebie przyczyna trudności, czy wtedy nie odmówisz jej swojej miłości? Może będzie chora, może ujawni trudne dla ciebie cechy charakteru?

Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was Bóg obdarzy? Jest to zapytanie o gotowość przyjęcia każdego dziecka do zawiązanego małżeństwa. Jeżeli któreś z narzeczonych zakładałoby, że nie chce mieć dzieci, zawarcie związku małżeńskiego nie będzie ważne. Druga część pytania dotyczy wychowania w duchu wartości katolickich – nie chodzi o powierzchowną religijność, ale o wprowadzanie zachowań i postaw, które zakłada chrześcijaństwo. Wymaga to własnego poszukiwania i przemieniania, aby te treści przekazywać dzieciom nie tylko słowem, ale życiem.

Przysięga małżeńska składana jest w formie ślubowania. Jest to najbardziej uroczysty sposób, w jaki człowiek może uczynić zobowiązanie wobec drugiej osoby. Dodatkowo wzmacnia jego siłę fakt, że składane jest w Kościele wobec Boga, kapłana, świadków i całej społeczności zgromadzonej na ten uroczysty moment.

Ślubuję ci miłość – nie chodzi tu o samą uczuciowość czy zmysłowość, bo trudno się zobowiązać, że będziemy zawsze w sobie zakochani tak, jak w chwili zawierania małżeństwa.

Istotą miłości jest czynienie dobra. Ślubuję miłość oznacza, że mimo zmienności uczuć będę trwać w tej postawie działania dla dobra współmałżonka. Związane to jest zawsze z wysiłkiem poznania go, zrozumienia co jest tym dobrem dla niego.

Relacja miłości wymaga troski. To jak pielęgnowanie pięknego ogrodu, który zaniedbany staje się ogrodem chwastów, bo tylko one bujnie rosną bez dbania i uprawy. A czym jest pielęgnowanie w przestrzeni relacji? To interesowanie się swoimi potrzebami, również psychicznymi, towarzyszenie sobie w radościach i trudnościach, nieustanna kreatywność w odniesieniu do siebie, w okazywaniu sobie miłości.

Ślubuję ci wierność – kojarzy się z wyłącznością seksualną, ale jest czymś znacznie więcej. Ślubujemy trwać w naszej wspólnocie, siebie nawzajem czynić adresatem swojej miłości i swoich starań, bezwarunkowo, bez względu na to czy jeszcze będziemy się sobie podobać. Chodzi tu o podkreślenie zobowiązania, które jest aktualne bez względu na to, co nas spotka w życiu. O całkowite położenie wszystkiego na jedną szalę, o dokonywanie wszystkich wyborów ze względu na ten jeden dokonany. Przyrzekamy sobie ciągłą chęć podtrzymywania małżeństwa, pielęgnowania, rozwijania i pogłębiania uczuć, ponieważ nie ma wierności bez miłości. Przyrzekamy na zawsze – tzn. codziennie od nowa.

Pewien mąż powiedział kiedyś, że dla niego wierność to zobowiązanie, że bez względu na to co będzie robiła i myślała jego żona, on będzie trwał w postawie miłości wobec niej. „Nawet jeśli odejdziesz to i po pięciu, i po dziesięciu latach czekać będzie na ciebie miska z ciepłą zupą”.

Wierność to również unikanie bodźców erotycznych ze strony osób trzecich i wszystkiego co mogłoby osłabić więź ze współmałżonkiem.

Ślubuję ci uczciwość – oznacza kierowanie się prawdą i szacunkiem we wzajemnych odniesieniach, otwartość w mówieniu o sobie, również o trudnych stronach mojego życia. To dotrzymywanie umów, obietnic, budowanie zaufania. Także postawa szacunku wobec prawdy. 

Że cię nie opuszczę aż do śmierci – nie opuszczę fizycznie i nie opuszczę psychicznie. Nieopuszczenie duchowe męża, żony to trwanie przy sobie, to bycie w przy jego jaźni, w przy-jaźni bez względu na wszystko. Zarówno, gdy jesteśmy jednomyślni, jak i wtedy, gdy różnią się nasze zdania lub gdy otoczenie (np. rodzice) próbuje oddziaływać i nakłaniać do swoich racji. Nie opuszczę cię - to zapewnienie, że cokolwiek się wydarzy będę z tobą. Gdy mówimy o obecności fizycznej dotyczy to nie tylko odejścia od siebie, ale nawet o czasowe dłuższe opuszczenie np. związane z wyjazdem za granicę.

Przysięga małżeńska ma charakter bezwarunkowy, jest totalną deklaracją - ślubuję ci bez względu na to, czy ty będziesz się tak samo zachowywał wobec mnie. Wejście w małżeństwo z tym nastawieniem, bez wewnętrznego zezwolenia na rozwód, mobilizuje siły wewnętrzne do dialogu, w razie trudności przynosi rozwiązania, pobudza kreatywność i dodaje siły. Rodzi się pogłębiona postawa miłości.

Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci – ten zwrot jest wyrażeniem świadomości, że sam nie jestem w stanie podołać zobowiązaniom zawartym w przysiędze małżeńskiej. Zwłaszcza wobec zmiennych okoliczności życia, stojąc u jego progu, trudno cokolwiek zagwarantować. Uznaję je jednak za wielką wartość i dlatego, aby wytrwać, wzywam na pomoc Boga.

Przysięga rysuje wspólnotę duchowości małżeńskiej. Niektórzy rezygnują z niej nie wchodząc w małżeństwo, budując relację według własnych planów. Inni porzucają ją napotkawszy trudności. A jest to wizja pociągającą i piękną, choć wymagająca. Pokazuje miłość taką, za jaką tęskni ludzkie serce. Warto temu zaufać.

Symbole:

Obrączki – swym kształtem symbolizują pełnię, zaokrąglanie wszystkiego, co w człowieku kanciaste, niedoskonałe. Nie mają początku ani końca, nawiązują do wieczności i jedności. Obdarowanie się obrączkami przez nowożeńców jest zatem wyrazem ich nadziei, że osiągną jedność i, że ich miłość będzie trwać wbrew przeciwnościom, wiecznie. Obrączki to także symbol więzi, wierności, przynależności. Dla małżonków stają się znakiem, który im uzmysławia, że na zawsze do siebie należą, że się ze sobą związali i chcą być sobie wierni.

Gest podanych dłoni -oznacza zawarcie aktu prawnego. Jednocześnie symbolizuje otwartość, przebaczenie, wzajemne oddanie. Jest wzięciem się za ręce po to, by podążać wspólną drogą.

Ręce oplecione stułą – stuła w chrześcijańskiej tradycji była oznaką oficjalnego pełnomocnictwa kapłana. Jej znaczenie duchowe nawiązuje do nieśmiertelności, jest wyrazem nadziei, że nasza ludzka miłość, związana z Bożą, przekroczy próg śmierci. Oplecione ręce to symbol tego, że Większa Miłość oplata ludzką, nadając jej wymiar ponadczasowy.

Świeca ślubna – niekiedy nowożeńcy po zawarciu sakramentu małżeństwa, zapalają wcześniej przygotowaną świecę. Ma ona symbolizować nowy organizm, który powstał, czyli ich małżeństwo. Zapalenie świecy od paschału, wzmacnia jeszcze ten symbol, wskazując na zakorzenienie Młodych w potędze światła Paschy, światła które pokonało wszelki mrok i śmierć.

Błogosławieństwo nowożeńców – w czasie liturgii, po modlitwie eucharystycznej kapłan udziela nowożeńcom błogosławieństwa. Jeśli przy tym nałoży na nich ręce, gest ten przybliża wszystkim rzeczywistość przenikania, wpływania miłości Bożej w miłość Młodej Pary – bo taka właśnie jest wymowa udzielanego błogosławieństwa. 

Bukiet kwiatów - składany najczęściej przez Panią Młodą imieniu obojga na ołtarzu wyraża wdzięczność za dar ich małżeństwa i oddanie się w opiekę Boga.

Biały welon i suknia a także zielone gałązki mirtu - jako element ozdoby sukni panny młodej lub bukiecika pana młodego są symbolem czystości, z jaką oboje powinni przystępować do ślubu, a także czystości i szlachetności zamiaru wejścia w związek małżeński.

Przysięga małżeńska - jest znakiem zewnętrznym dokonującego się w tej chwili Sakramentu. Składając tę przysięgę nowożeńcy zobowiązują się publicznie, z Bożą pomocą, do wspólnego życia małżeńskiego, aż do śmierci.

Spisujemy protokół przedślubny/dokumenty/

Na 3 miesiące przed planowaną datą ślubu powinien zostać spisany protokół przedślubny. Przyszła para młoda zgłasza się w tym celu do kancelarii parafialnej. Potrzebne dokumenty:

 - dowody osobiste,

- metryki chrztu (oczywiście w uwzględnioną informacją o sakramencie bierzmowania)

- świadectwa nauki religii (ostatnie jakie posiadamy)

- zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego o braku jakichkolwiek okoliczności, które mogą wykluczyć zawarcie sakramentu małżeństwa.

- zaświadczenie ukończenia nauk przedmałżeńskich wraz adnotacją o odbyciu spotkań w poradni rodzinnej

Pamiętajmy, że po spisaniu protokółu przedślubnego powinniśmy przystąpić do pierwszego (z dwóch obowiązkowych) sakramentu pokuty, którego potwierdzenie odbycia także będziemy musieli przedłożyć kapłanowi.

Po spisaniu protokółu głoszone są niedzielne zapowiedzi.

Katechezy przedmałżeńskie TOMASZÓW LUBELSKI

Temat nr. Parafia Dzień miesiąca Godzina

I Najświętszego Serca Pana Jezusa IV wtorek miesiąca 17.00

II Najświętszego Serca Pana Jezusa II wtorek miesiąca 17.00

III św. Józefa II środa miesiąca 18.00

IV św. Józefa IV środa miesiąca 18.00

Spotkania w katolickiej Poradni Rodzinnej przy Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w I, II, III wtorek miesiąca o 17.00.